Ο Πρόεδρος Δημοκρατίας που σύντομα θα εκλεγεί, μήπως πρέπει να είναι ένας απλός καθημερινός άνθρωπος;
Γράφει ο Θεόδωρος Σταυριανόπουλος

Προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι τύπος κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, όπου η εκλεγμένη από τον λαό κυβέρνηση παίρνει τις πολιτικές αποφάσεις. Αρχηγός του κράτους είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος είναι αιρετός και δεν έχει ουσιαστικές πολιτικές αρμοδιότητες.  ( Αυτό είναι το πολίτευμα της Ελλάδας)

Ήδη έχει ανοίξει η κουβέντα γύρω από την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας που θα γίνει το Μάρτιο του 2015. Στη χώρα μας συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια να εκλέγεται Πρόεδρος έντονα πολιτικοποιημένο άτομο, συνηθίζεται να εκλέγεται Πρόεδρος είτε ένας πρώην Πρωθυπουργός, είτε ένας πρώην Υπουργός, είτε ένας  αρχηγός ενός μικρού «αποτυχημένου» κόμματος. Εμείς οι  πολίτες κάθε φορά διαπιστώνουμε  ότι ο Πρόεδρος  έχει διακοσμητικό ρόλο και οι δαπάνες για την προεδρία της δημοκρατίας να επιβαρύνουν δυσανάλογα τον ετήσιο κρατικό προϋπολογισμό μας. Σπάνιες και ασήμαντες ήταν οι παρεμβάσεις των Προέδρων της Δημοκρατίας σε όσα συνέβαιναν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας που βυθιζόταν στην οικονομική κρίση, καθώς και στο ανύπαρκτο κράτος που υπήρχε.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας συνηθίζεται στη χώρα μας να διάγει βίο πολυτελείας, με έναν αξιοπρόσεχτο προϋπολογισμό που θα τον ζήλευαν αρκετοί Πρόεδροι άλλων κρατών. Η Προεδρία της Δημοκρατίας για την προστασία του Προέδρου διαθέτει έναν υπερβολικό αριθμό (λουφαδόρων και γλειψιματιών) αστυνομικών, όταν γειτονιές της Αθήνας με αυξημένη εγκληματικότητα και τεράστια προβλήματα κάνουν μαύρα μάτια για να δουν αστυνομικό. Εδώ τίθεται το ερώτημα από ποιον κινδυνεύει ο Πρόεδρος; Κινδυνεύει μήπως για τις σημαντικές πρωτοβουλίες και αποφάσεις που ποτέ δεν πήρε υπέρ της φτώχιας ενάντια στα μεγάλα συμφέροντα, την παραβατικότητα, τα λαμόγια και τον υπόκοσμο;

Σε πολλά μέρη του κόσμου όπου το πολίτευμα είναι δημοκρατικό, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ένας απλός, αξιοπρεπής, σεβαστός και χωρίς πολυτέλειες μορφωμένος άνθρωπος. Θα αναφέρω το παράδειγμα του Χοσέ Μουχίτα Προέδρου της Ουρουγουάης του οποίου διαδικτυακό δημοσίευμα που διάβασα πρόσφατα αποτέλεσε  την αιτία και αφορμή να γράψω αυτόν τον σύντομο προβληματισμό ή άρθρο.

Ο Πρόεδρος της Ουρουγουάης Χοσέ Μουχίτα που το προσωνυμιό του είναι «El Presidete pobre mas» που σε απλά ελληνικά σημαίνει «φτωχός πρόεδρος» είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση για τους πολιτικούς μας, διότι απεχθάνεται τα προεδρικά προνόμια. Επίσης ο ίδιος έχει επιλέξει να μην φρουρείται από αστυνομικούς και σωματοφύλακες, να ντύνεται απλά και κάθε μήνα να δωρίζει το 90% του μισθού του σε φιλανθρωπικούς σκοπούς, καθώς επίσης να μη διαθέτει προσωπικό τραπεζικό λογαριασμό. Ζει (φωτογραφία) μαζί με το σκύλο του και την σύζυγο του σε ένα αγρόκτημα  που ανήκει σε αυτήν και για τις μετακινήσεις του χρησιμοποιεί το μοναδικό αντικείμενο που έχει στην ιδιοκτησία του και είναι ένα Volkswagen.  Ο Σκαραβαίος έχει πάρει τη θέση της κρατικής λιμουζίνας. Πολλές φορές μοιράζει στους δρόμους ενημερωτικά-καταγγελτικά φυλλάδια. Με όλα αυτά έχει καταφέρει η χώρα του η Ουρουγουάη να κατατάσσεται πλέον δεύτερη στις λιγότερο διεφθαρμένες χώρες της Λατινικής Αμερικής εμπνέοντας σεβασμό με την απλότητά του.

Μετά από όλα αυτά δε βλέπω το λόγο γιατί να μην προταθεί ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας ένας απλός καθημερινός άνθρωπος  αντί  μιας «ξαναζεσταμένης σούπας». Δε βλέπω το λόγο γιατί να ανατρέξουν οι «κρατούντες» στην εύρεση υποψηφίων προέδρων  δια  της γνωστής συνταγής των πρώην όπως ανέφερα στην αρχή. Το κύρος και το πολιτικό ανάστημα του Προέδρου αναδεικνύεται από τις ριζοσπαστικές αποφάσεις-παρεμβάσεις του καθώς και από τη στάση και συμπεριφορά του που δυστυχώς στο παρελθόν αυτά δεν τα έχουμε δει από Προέδρους. Αφού όμως διακοσμητικός είναι ο ρόλος του Προέδρου τότε πολύ υπέροχα μπορούν να τον υπηρετήσουν χωρίς σπατάλες και πολυτέλειες, πολλοί αξιοπρεπείς, απλοί, καθημερινοί άνθρωποι. Έτσι θα δοθεί στην κοινωνία το μήνυμα και ίσως να αποτελέσει την αφετηρία  μιας  νέας Ελλάδας,  του ήθους, της απλότητας και της αξιοπρέπειας. Επίσης αυτή η λύση εκτιμώ ότι θα συγκεντρώσει τον απαιτούμενο αριθμό ψήφων (180) και δεν θα χρειαστούν να γίνουν εκλογές για αυτό το λόγο.

ΥΓ1. Το όραμα της εθνικής μας ανάπλασης πρέπει να το σχεδιάσουμε, πρέπει να το προτείνουμε, πρέπει να το φωνάξουμε. Μόνο του μην περιμένουμε να πέσει απ’ τον ουρανό.

ΥΓ2. Δεν χαρακτηρίζουμε τους ανθρώπους, τις πράξεις τους χαρακτηρίζουμε.

Θεόδωρος    Σταυριανόπουλος

Μαθηματικός – Περιφερειακός Σύμβουλος