Αναμφισβήτητα, η σημαντικότερη ανθρώπινη σχέση είναι αυτή μεταξύ γονέων και παιδιών. Παρατηρούμε καθημερινά τον αγώνα των σύγχρονων νέων γονιών, απέναντι στο ρόλο τους και αφουγκραζόμαστε την αέναη αγωνία τους, προκειμένου να ανταπεξέλθουν σ’ αυτόν με το καλύτερο τρόπο. Και βέβαια, ενοχικές σκέψεις κατακλύζουν και ταλανίζουν την καθημερινότητά τους, καθώς αυτές έρχονται να επαληθεύσουν την «ανικανότητά» τους ως γονείς.
Ενδιαφέρον, επίσης παρουσιάζει το γεγονός, πως ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι, αναπτύσσουν φοβική συμπεριφορά απέναντι στη δημιουργία οικογένειας ή απόκτησης παιδιών, που πιθανά προέρχεται από το φόβο της επικείμενης αποτυχίας τους.
Πράγματι, είναι δύσκολη υπόθεση να είσαι γονιός, αλλά παράλληλα είναι και ευλογία. Σίγουρα δεν υπάρχουν συνταγές στο να γίνει κάποιος καλός γονιός, όμως η ζωή μας έχει δείξει κάποιους τρόπους, ώστε να κάνουμε μια «προετοιμασία» σε αυτό τον άξιο ρόλο που επιλέξαμε να υπηρετήσουμε. Έτσι λοιπόν, λίγο πριν γίνω γονιός, ας να μη ξεχάσω:
- Να σκεφτώ καταρχάς αν επιθυμώ πραγματικά να γίνω γονέας ή αν έχει επιβληθεί ως ανάγκη
- Να μάθω και να αγαπώ πρώτα και ουσιαστικά τον εαυτό μου
- Να απομακρυνθώ από την εγωκεντρικότητα μου και να δημιουργήσω υγιή συντροφική σχέση
- Να είμαι πρόθυμος να ακούω και να συνεργάζομαι
- Να κατανοήσω και να συγχωρέσω τους δικούς μου γονείς
- Να συνεχίσω να πραγματοποιώ τα όνειρά μου
- Να εξασκήσω υπομονή
- Να μην προσδοκώ τη τελειότητα μου και να μην περιμένω ένα τέλειο παιδί
- Να ρωτήσω, να διαβάσω, να ενδιαφερθώ, γι’ αυτό το νέο μου ρόλο
- Να ενθουσιαστώ με τον καινούργιο μου ρόλο
- Να μη φοβηθώ τα λάθη
- Να γιατρέψω δικές μου παιδικές πληγές
- Να ανταλλάξω ιδέες και απόψεις περί οικογένειας
- Να οραματιστώ έναν καλύτερο κόσμο και
- Να μεταδώσω θετικότητα, θάρρος και όρεξη για ζωή στο παιδί.
Και αν όλα τα παραπάνω φαίνονται δύσκολα, κουραστικά ή ακόμα και ανούσια, ας θυμόμαστε μονάχα, ότι στις μέρες μας η απόκτηση παιδιού είναι μια ελεύθερη επιλογή και πανανθρώπινο δικαίωμα. Όπως επιλογή μας είναι και το γίνουμε καλύτεροι γονείς.
Όμως, είναι βασικό χρέος μας να βλέπουμε τούτο το ρόλο σοβαρά και υπεύθυνα. Να μη διστάζουμε να βλέπουμε τις αδυναμίες μας αλλά και ταυτόχρονα να τις βελτιώνουμε, να διασφαλίζουμε στο παιδί αμέριστη αγάπη, φροντίδα και ασφάλεια. Η επιλογή άλλωστε ήταν και παραμένει μονάχα δική μας!
Ασπασία Γεωργιλή, Κοινωνική Λειτουργός