Δημιουργία Ψηφιακού Μουσείου στη Σπάρτη για την Επανάσταση του 1821

Ο Δήμος Σπάρτης πρόκειται να υποβάλλει στο Πρόγραμμα του Υπουργείου Εσωτερικών «Αντώνης Τρίτσης 1821-2021», πρόταση χρηματοδότησης για την δημιουργία ψηφιακού μουσείου, η οποία εγκρίθηκε από την επιτροπή ΕΛΛΑΔΑ 1821-2021, με τίτλο «Ο Ζωγράφος του 1821, Παναγιώτης Ζωγράφος και το έργο του, ζωντανεύουν στην Σπάρτη».

Η μόνιμη έκθεση θα παρουσιαστεί στον ισόγειο διαμορφωμένο χώρο του Μανουσάκειου Μουσείου Αστικού και Λαϊκού Βίου, ενώ η απεικόνιση των θεματικών πινάκων της Επανάστασης θα γίνει μέσω της χρήσης οπτικοακουστικών τεχνολογιών και υπό την συνοδεία αφήγησης των λόγων του Μακρυγιάννη. Η δημιουργία του Ψηφιακού Μουσείου θα αποτελέσει πόλο έλξης για την τουριστική ανάπτυξη της περιοχή μας, ενώ αποτελεί έργο πνοής για την πόλη της Σπάρτης, αφού ο επισκέπτης θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει το έργο του Ζωγράφου με βιωματικό τρόπο.

Την επίβλεψη της δημιουργίας της πρότασης για το έργο την είχε η Αντιδήμαρχος Τουρισμού και Κοινωνικής Πολιτικής κα Γεωργία Ζαχαράκη – Αναστασοπούλου, ως υπεύθυνη συντονίστρια για την επιτροπή 1821- 2021, ενώ η Αντιδήμαρχος Οικονομικών και Προγραμματισμού κα. Γεωργία Δεδεδήμου είχε την επιμέλεια της υποβολής της πρότασης στο πρόγραμμα «Αντώνης Τρίτσης». Η πρόταση εγκρίθηκε ομόφωνα και από την Οικονομική Επιτροπή του Δήμου μας στην συνεδρίαση της Δευτέρας 29 Μαρτίου 2021.

Ο Μεγάλος Καλλιτέχνης της Επανάστασης, με καταγωγή από τη Σπάρτη (Βορδόνια), θα τιμηθεί μέσω της ψηφιακής αναβίωσης του έργου του, την οποία θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν οι συνδημότες μας, οι επισκέπτες αλλά και οι μικροί μαθητές του Δήμου, μέσω των ψηφιακών δραστηριοτήτων που θα προσφέρονται στον εκθεσιακό χώρο.

Λίγα λόγια για τον Παναγιώτη Ζωγράφο
Ο Παναγιώτης Ζωγράφος (1800 – …) ήταν Έλληνας ζωγράφος και αγωνιστής του 1821, ο οποίος αποτελεί θρύλο για την ελληνική τέχνη χάρη στη συνεργασία του με τον Ιωάννη Μακρυγιάννη.

Ο στρατηγός τον κάλεσε μαζί με τους δύο γιους του για να εικονογραφήσουν τις μεγάλες στιγμές της ελληνικής επανάστασης του 1821. Ο Μακρυγιάννης έμαθε γράμματα στα γεράματά του για να γράψει τα απομνημονεύματά του. Πίστευε όμως, ότι εκτός από τον γραπτό λόγο, χρειάζονταν και εικόνες, αφού το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων ήταν αγράμματοι.

Αρχικά ανάθεσε σε έναν Ευρωπαίο να του ζωγραφίσει, γρήγορα όμως κατάλαβε ότι δεν χρειάζονταν καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις, αλλά εικόνες περιγραφικές με όλα τα απαραίτητα στοιχεία που θα ήταν ικανά να εξιστορήσουν με ακρίβεια το θέμα που απεικόνιζαν. Έτσι στράφηκε στον Παναγιώτη Ζωγράφο, παλαίμαχο αγωνιστή από τη Βορδόνια Λακωνίας. Ο Παναγιώτης Ζωγράφος ήταν αυτοδίδακτος λαϊκός ζωγράφος, αγιογράφος της μεταβυζαντινής λαϊκής παράδοσης και ως αγωνιστής είχε δει με τα ίδια του τα μάτια όλα αυτά που ο Μακρυγιάννης του ανέθετε να περιγράψει.

Ο Παναγιώτης φιλοτέχνησε εικοσιπέντε πίνακες. Αντίγραφα των πινάκων φτιάχτηκαν από τους γιους και από τον ίδιο τον Παναγιώτη και μοιράστηκαν όπως ήθελε ο Μακρυγιάννης στον βασιλιά Όθωνα, στον Τσάρο της Ρωσίας, τον βασιλιά της Γαλλίας και τη βασίλισσα της Αγγλίας. Στα εν λόγω έργα, συνεπώς, συνδυάζεται η «χειρ του Ζωγράφου με τη διήγηση του Μακρυγιάννη». Το έργο του θεωρείται «αντίλογος στην ακαδημαϊκή παράδοση της Σχολής του Μονάχου» (Μ. Στεφανίδης) και προδρομικό του Θεόφιλου, ενώ ο Γιάννης Τσαρούχης έκανε λόγο για «αθώα, σοφή ζωγραφική».

Με πληροφορίες από wikipedia.org