Αρχιμανδρίτης Γεράσιμος Πετρολέκας: Ο ακοίμητος φρουρός της πόλης των Μολάων

Σταθερός και ακλόνητος στη θέση του, ο πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Γεράσιμος Πετρολέκας, Αρχιερατικός Επίτροπος Μολάων, αποτελεί για χρόνια την ταυτότητα της πόλης των Μολάων.

Αποτελεί τον φάρο και την πυξίδα που καθοδηγεί επί σειρά ετών τους πιστούς της ευρύτερης περιοχής. Αποτελεί τέλος την ελπίδα και το στήριγμα κάθε δοκιμαζόμενου, που αναζητά λόγο παρηγορίας αλλά και έμπρακτη στήριξη, σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής του.

Το monemvasianews.gr είχε την χαρά και την τιμή να συνομιλήσει μαζί του, σε μια προσπάθεια να αντλήσει λίγο από τον πλούτο της ψυχής του. Μιλήσαμε μαζί του για την πνευματική ζωή της κοινωνίας, για το κοινωνικό έργο της εκκλησίας, για την αγάπη και το ενδιαφέρον του τόσο για κάθε συνάνθρωπό του όσο και για τον Ιερό Ναό της Γεννήσεως του Χριστού Μολάων.

«Η Εκκλησία στη μακρά αυτή περίοδο της λεγόμενης κρίσης, έχει κατά την γνώμη μου μέσα από όλες τις αυτονόητες δυσκολίες, την καλύτερη ευκαιρία να αποδείξει την ταυτότητά της αποστολής της και την έμπρακτη αγάπη της στον δοκιμαζόμενο άνθρωπο», αναφέρει ο π. Γεράσιμος Πετρολέκας, μιλώντας για το κοινωνικό έργο της εκκλησίας, ενώ για τους χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης επισημαίνει: «Το βασικότερο πρόβλημα πάντως στη κακή χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, είναι αδιαμφισβήτητα ο αποκλεισμός της ομορφιάς της δια ζώσης επικοινωνίας».

Για το Γηροκομείο Μολάων τονίζει ότι «τυγχάνει ήδη ευρύτατης αναγνώρισης, όχι μόνο σε εκκλησιαστικό επίπεδο», λέγοντας χαρακτηριστικά: «Προβάλει τον πολιτισμό της πόλης μας και αποτελεί καύχημα της έμπρακτης διακονίας της Τοπικής μας Εκκλησίας στον δοκιμαζόμενο άνθρωπο».

Τέλος για τον Ιερό Ναό της Γεννήσεως του Χριστού Μολάων, αναφέρει ότι αποτελεί «μέρος της  ταυτότητας, του πολιτισμού, της πίστης και της ανθρωπιάς των κατοίκων της», τονίζοντας χαρακτηριστικά: «Υπάρχουν πολλά σχέδια για έναν συνεχιζόμενο εξωραϊσμό του Ναού, ώστε με παράλληλους χώρους να μπορεί να στεγάσει ευρύτερες δραστηριότητες, οι οποίες δεν θα περιορίζονται σε λειτουργικές εξυπηρετήσεις, αλλά κυρίως σε κοινωνική έμπρακτη διακονία».

Διαβάστε παρακάτω τη συνέντευξη:

«Είπα στη μυγδαλιά… Αδελφή μίλησέ μου για τον Θεό κι η μυγδαλιά άνθησε», έγραψε κάποτε ένας μεγάλος Έλληνας συγγραφέας. Πιστεύετε ότι στις μέρες υπάρχει πνευματική ανθοφορία;

Η φράση αυτή είναι γνωστό ότι ανήκει στον πράγματι μεγάλο Έλληνα συγγραφέα Νίκο Καζαντζάκη και οπωσδήποτε η αναφορά του έχει να κάνει με τους πολλούς και ποικίλους συμβολισμούς του δένδρου αυτού ανά τους αιώνες. Η αμυγδαλιά ανήκει σ΄ εκείνα τα δέντρα που ανθίζουν πριν βγάλουν φύλλα προκαλώντας μεγάλο ενδιαφέρον.

Για παράδειγμα,  αναφέρεται στη Βίβλο, ότι οι Εβραίοι τη θεωρούσαν σύμβολο βιασύνης εξαιτίας της απροσδόκητης ανθοφορίας της, ενώ ο αρχαίος φιλόσοφος Θεόφραστος την καταγράφει ως ευχάριστο φαινόμενο. Οι μουσουλμάνοι συνδέουν την ανθοφορία της αμυγδαλιάς με την αναθέρμανση της ελπίδας. Στην αρχαιότητα οι παγανιστές θεωρούσαν την αμυγδαλιά σύμβολο παρθενικότητας, αλλά τα άνθη της δίνονταν επίσης ως πρόσφορο γονιμότητας. Στη νεότερη εποχή, Τσέχοι, Ιταλοί και Έλληνες την βλέπουν ως σύμβολο τύχης και μακροζωίας και γιαυτό προσφέρουν τους καρπούς της στους γάμους.

Μια βαθύτερη ματιά όμως στη φράση του Καζαντζάκη, μας κάνει να συνδέουμε τη μαρτυρία της ίδιας της φύσης, που παραπέμπει στον Δημιουργό της.

Πράγματι, δεν μπορεί να μην υπάρχει πνευματική ανθοφορία, όπου έχει προηγηθεί σπορά και κόπος πολύς.

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, καθώς και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν επηρεάσει και σε ποιο βαθμό την πνευματική ζωή;

Η εκτόξευση της τεχνολογίας και η καθημερινή έκρηξη των δυνατοτήτων που παρέχει, θα ήταν αφύσικο να μην επηρεάζει την πνευματική προσπάθεια ή τη ζωή των ανθρώπων. Αν ο άνθρωπος χρησιμοποιήσει με σύνεση όλα τα παρεχόμενα μέσα, τότε θα γίνει κύριος των δυνατοτήτων που θα τον διευκολύνουν σε αφάνταστο βαθμό. Δυστυχώς όμως τον επηρεάζει και αρνητικά αφού ο άνθρωπος αντί να ελέγχει τα μέσα, ελέγχεται από αυτά με αποτέλεσμα να χάνει και αυτή ακόμη τη λογική του, επειδή καλείται να σκεφθεί λιγότερο, αντι να προσπαθεί ο ίδιος.

Το βασικότερο πρόβλημα πάντως στη κακή χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, είναι αδιαμφισβήτητα ο αποκλεισμός της ομορφιάς της δια ζώσης επικοινωνίας. Ας θυμόμαστε ότι όλα αυτά τα σύγχρονα μέσα γίνονται στα χέρια μας εργαλείο, (μαχαίρι ας πούμε)  που απο τη μια μπορούμε να κόβουμε τους καρπούς που μας τρέφουν, ενώ απο την άλλη να αφαιρούν ακόμη και τη ζωή. Η χρήση τους λοιπόν τα αποδεικνύει ωφέλιμα ή βλαβερά.

Στις δύσκολες, κοινωνικά και οικονομικά, συνθήκες που διανύει σήμερα η χώρα μας, πως βλέπετε να εξελίσσεται το κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας;

Η Εκκλησία στη μακρά αυτή περίοδο της λεγόμενης κρίσης, έχει κατά την γνώμη μου μέσα από όλες τις αυτονόητες δυσκολίες, την καλύτερη ευκαιρία να αποδείξει την ταυτότητά της αποστολής της και την έμπρακτη αγάπη της στον δοκιμαζόμενο άνθρωπο. Θα έλεγα χωρίς υπερβολή πως έχει την ευκαιρία μέσα στις παρούσες συνθήκες να γίνει σε όλους πιο χρήσιμη από ποτέ.

Νομίζω επίσης πως δεν είναι υπερβολή να πω, πως τώρα έχει κορυφώσει το κοινωνικό έργο και την προσφορά της, τόσο ώστε να μπορούμε σύμφωνα με επίσημες στατιστικές να πούμε, ότι αν η Εκκλησία σταματούσε ξαφνικά την πολύτιμη κοινωνική προσφορά και διακονία της, το πρόβλημα στη Χώρα μας θα διογκωνόταν πολλαπλάσια.

Το Γηροκομείο των Μολάων αποτελεί στήριγμα στις ψυχές των γερόντων. Δώστε μας την μέχρι τώρα πορεία του, αλλά και πως μπορεί να στηριχθεί περαιτέρω.

Το Γηροκομείο της πόλεώς μας τυγχάνει ήδη ευρύτατης αναγνώρισης, όχι μόνο σε εκκλησιαστικό επίπεδο. Χωρίς καμιά αμφιβολία αποτελεί αξιοπρεπέστατο καταφύγιο των ανθρώπων αυτής της ανάγκης, αλλά και καί των συγγενών τους, οι οποίοι δεν αισθάνονται ότι πετούν τον άνθρωπό τους. Προβάλει τον πολιτισμό της πόλης μας και αποτελεί καύχημα της έμπρακτης διακονίας της Τοπικής μας Εκκλησίας στον δοκιμαζόμενο άνθρωπο. Πρέπει να σημειώσουμε ότι εμπνευστής, δημιουργός όλου του έργου αυτού αλλά και ψυχή της λειτουργίας του είναι ο Παναγιότατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Μονεμβασίας καί Σπάρτης κ. Ευστάθιος, ο οποίος στις πλέον αντίξοες συνθήκες των ημερών μας, καταφέρνει να συνεχίζει την απρόσκοπτη λειτουργία και προσφορά του Ιδρύματος.

Τέλος, το Γηροκομείο συντηρείτο πάντοτε με την γενναία προσφορά των ολίγων και την πολύ αγάπη των πολλών. Αυτές παραμένουν σταθερά οι αναγκαίες προϋποθέσεις για να συνεχίσει την λειτουργία του και στο μέλλον.

Ταυτότητα και ορόσημο για την πόλη των Μολάων αποτελεί ο Ιερός Ναός της Γεννήσεως του Χριστού. Τα τελευταία χρόνια μέσα από μια σειρά επεμβάσεων, συντηρήσατε αλλά ταυτόχρονα αναγεννήσατε το Ναό αυτό. Περιγράψτε μας τις επεμβάσεις αυτές;

Πράγματι ο Ιερός Ναός της πόλης μας αποτελεί μέρος της  ταυτότητας, του πολιτισμού, της πίστης και της ανθρωπιάς των κατοίκων της.

Ο κάθε Ναός, ξέρετε, δεν είναι ένας απλός λειτουργικός χώρος, που ενδιαφέρει μόνον τους πιστούς. Είναι στην βαθύτερη παρουσία του ο χώρος ο οποίος ενώνει τους πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους ανθρώπους. Σκεφθήκατε ποτέ πόσοι άνθρωποι, άσχετοι ίσως με την πίστη, βρήκαν αφορμή μέσα από τα ποικίλα γεγονότα της ζωής τους (βαπτίσεις, Γάμους, κηδείες) να αποκαταστήσουν ανθρώπινα τις κλονισμένες σχέσεις τους μέσα από την χαρά ή τον πόνο των γεγονότων;

Γιαυτό στην Εκκλησία  λέμε ότι ο ναός είναι το σπίτι του κάθε ανθρώπου. Όλοι άλλωστε οι ναοί πάντοτε οικοδομούντο από την ανάγκη των ανθρώπων της περιοχής και όχι από έναν οποιονδήποτε φορέα πού έπρεπε  να στεγάσει τις «υπηρεσίες του». Με αυτή  την ουσιαστική έννοια ο κάθε ναός γίνεται σε κάθε χώρο εργαστήριο της ψυχής των ανθρώπων και χώρος εκπαιδεύσεως του χαρακτήρα του.

Όσον αφορά την κτηριακή ανακαίνισή του και αποκατάστασή του μέσα στα χρόνια,  με αποκορύφωμα τις πολλές επεμβάσεις και συντηρήσεις από το 2008 και εντεύθεν επί των ημερών μας, οφείλω να ομολογήσω οτι όλα όσα έγιναν, ολοκληρώθηκαν με την ευγενική χορηγία μεγάλων δωρητών όπως της αειμνήστου Ελένης Ροζάκη, και της εριτίμου συμπολίτισσάς μας κας Ευγενίας Καρυτσιώτη, των οποίων τα ονόματα μνημονεύω ενδεικτικά.

Για περισσότερα όμως ονόματα και λεπτομέρειες και για οικονομία χρόνου, σας παραπέμπω σε πρόσφατο βιβλίο που εκδόθηκε με αφιερωματικό ζήλο απο τον πρώην Δήμαρχο κ. Ιωάννη Μοσχοβάκο, τον οποίον και εκ μέρους των συνεργατών μου ευγνωμονώ και αφορά στο ιστορικό του Ναού.

Στη σκέψη σας υπάρχουν μελλοντικά σχέδια που να αφορούν το Ναό και εάν ναι, ποια είναι αυτά;

Αλλοίμονο αν δεν υπήρχαν οραματισμοί για το μέλλον. Θα ντρεπόμουν προσωπικά να υπηρετώ ως εφημέριος του Ναού με την συνείδηση ότι έκανα ότι μπορούσα και τώρα αναπαύομαι. Υπάρχουν πολλά σχέδια για έναν συνεχιζόμενο εξωραϊσμό του Ναού, ώστε με παράλληλους χώρους να μπορεί να στεγάσει ευρύτερες δραστηριότητες, οι οποίες δεν θα περιορίζονται σε λειτουργικές εξυπηρετήσεις, αλλά κυρίως σε κοινωνική έμπρακτη διακονία.

Πάντα ονειρευόμουν να μπορέσω με κάποιους τρόπους να καταστήσω το Ναό μας επίκεντρο της ζωής και χώρο εξυπηρέτησης της ανάγκης όλων των συμπολιτών μας. Αλλά αυτά σήμερα με τις δυσκολίες που υπάρχουν, φαντάζουν δύσκολα αν όχι αδύνατα.

Γιαυτό μέχρι να βρεθούν ευκαιρίες υλοποίησης των οραματισμών αυτών, κάνουμε εκείνο που μπορούμε. Δηλαδή είμαστε καθημερινά εδώ με τον συνεφημέριό μου όλη μέρα, κάθε μέρα, με σκοπό να επικοινωνούμε με κάθε άνθρωπο, για κάθε ανάγκη του και να τον βεβαιώνουμε ότι «η μυγδαλιά ανθίζει» όταν αναρωτιέται δικαιολογημένα ο άνθρωπος που είναι ο Θεός, δίνοντάς του την ελπίδα που χρειάζεται για να συνεχίσει τον δύσκολο αγώνα του στη ζωή, χωρίς να αποκάμει.