Σε τι Θεό τελικά πιστεύουμε…

Γράφει ο Ανδρέας Μοράτος
Φιλόλογος – Θεολόγος

«Τις γιορτές σας τις μισεί η ψυχή μου. Μου γίνατε βάρος. Δεν ανέχομαι πια τις αμαρτίες σας. Όταν θα απλώνετε (για ικεσία) σε μένα τα χέρια σας, θα αποστρέφω τα μάτια μου από σας. Κι αν πολλαπλασιάσετε τις δεήσεις σας, δεν θα σας ακούω. Γιατί τα χέρια σας είναι γεμάτα αίμα….».

Αυτά έλεγε ο Θεός μέσω του προφήτη του Ησαΐα (1:14-15). Τα έλεγε μόνο για την Παλαιά Διαθήκη; Πολύ θα μας συνέφερε κάτι τέτοιο. Δε λέω, θα μας βόλευε πολύ… Αμ δε! Κούνια που μας κούναγε…

Πού τα θυμήθηκα όλα αυτά (και κάτι άλλα που λέει πιο πριν ο Ησαΐας); Τίποτα το σπουδαίο, μην ανησυχείτε, μη θορυβείστε. Απλώς, χτες ήταν οι πρώτοι Χαιρετισμοί της Παναγίας, αύριο η Κυριακή της Ορθοδοξίας, και μου πέρασε από το μυαλό (έτσι, σαν φευγαλέο όνειρο, σαν κακή υποψία της στιγμής, σαν υπερευθιξία και υπερβολή, τέλος πάντων, βρε αδερφέ…) μήπως (λέω, μήπως) εμείς οι Ορθόδοξοι σφαζόμαστε κανονικότατα, γεμάτοι «εκλεπτυσμένη» φαρισαϊκή έπαρση αλλά και αιμοσταγή εωσφορική μανία – όχι μόνο τώρα, με τα πεδία των μαχών και τα παιδία των αμάχων στην καμπούρα μας, έχοντας γίνει, κακά τα ψέματα, ο περίγελως της γης, αλλά και πριν, έχοντας τεμαχίσει από καιρό την Άμπελο σε μικροχωραφάκια, κατ’ εικόνα της δικής μας λιλιπούτειας ουτιδανότητας, κοιτάζοντας ο καθένας την πάρτη του αντί να κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη…

Αλλά το να έχει σκάσει ο κόσμος στα γέλια μ’ εμάς και να μας δείχνει με τεντωμένο το δάχτυλο λέγοντας «Ρε συ, αυτοί οι Ορθόδοξοι, όποιας εθνικότητας και να ‘ναι, δεν παίζονται! Σε τι Θεό πιστεύουν τελικά αυτοί, που έχουν κάνει τη διαίρεση δεύτερη φύση τους;» δεν με νοιάζει τόσο, όσο το ότι τέτοιες διαπιστώσεις αρνούμαστε πεισματικά (εδώ και καιρό, επαναλαμβάνω, όχι τώρα που το ποτήρι ξεχείλισε…) να τις κάνουμε εμείς οι ίδιοι, πιστεύοντας ακράδαντα ότι η δική μας ομαδούλα (του Παύλου ο ένας, του Κηφά ο άλλος, του Απολλώ ο τρίτος, του Χριστού ο τέταρτος [Α΄ Κορινθίους 1:12]) «σκίζει» στο ορθόδοξο πρωτάθλημα και υποβιβάζονται στα τάρταρα του Άδη όλες οι ανεπρόκοπες οι άλλες…

Το απόσπασμα του Ησαΐα, βέβαια, έχει και συνέχεια αμέσως μετά – αλλά ποιος ασχολείται μ’ αυτά, είναι της Παλαιάς Διαθήκης, βλέπεις… Ωστόσο, για την Ιστορία, που λένε, το παραθέτω: «Λουστείτε και γίνετε καθαροί. Αφαιρέστε τις πονηριές από τις ψυχές σας μπροστά στα μάτια μου. Πάψτε τις πονηριές σας [δεύτερη φορά η λέξη «πονηριές»…]. Μάθετε να κάνετε το καλό…» (Ησ. 1:17).

Α, και μια και φτάσαμε ώς εδώ, να μην παραλείψουμε και αυτό που λέγεται δυο στίχους παρακάτω (Ησ. 1:19-20): «Και, εάν θέλετε να με ακούσετε, θα απολαύσετε τα αγαθά της γης. Αν όμως δεν θέλετε να με ακούσετε, θα σας καταφάει μαχαίρι…». Μαχαίρι; Έτσι λέγαν τα πυρηνικά τότε;