Αντιπολεμικοί «Πέρσες» σε μεγάλη περιοδεία

Η τραγωδία του Αισχύλου, που αποτελεί ένα διαχρονικό μάθημα ηθικής πάνω στην άκαμπτη συνείδηση του κάθε δυνάστη, που, ιστορικά, έχει προκαλέσει πολέμους και ανθρώπινο πόνο, οι «Πέρσες», θα είναι η φετινή καλοκαιρινή παραγωγή του Κρατικού  Θεάτρου  Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ).
Το αντιπολεμικό έργο, που, με τον οικουμενικό του λόγο και τις αναλλοίωτες αξίες, διερευνά με συγκλονιστικό τρόπο το θέμα της «ύβρεως», της ανθρώπινης αλαζονείας, της ελευθερίας του ατόμου και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, θα παρουσιαστεί σε σκηνοθεσία της Νικαίτης Κοντούρη, στο Θέατρο Δάσους, στη Θεσσαλονίκη, από τις 16 έως τις 19 Ιουλίου, στο Αρχαίο θέατρο Επιδαύρου, στις 15 και 16 Αυγούστου, και θα πραγματοποιήσει μεγάλη περιοδεία σε όλη την Ελλάδα.

Από την πλευρά των ηττημένων
Πρόκειται για την πρώτη από τις σωζόμενες τραγωδίες, που αντλεί τη θεματολογία της από ιστορικά γεγονότα, καθώς πραγματεύεται την οδύνη των Περσών, όταν πληροφορούνται τη συντριπτική ήττα τους στη Σαλαμίνα. Ενώ αποτελεί έναν έμμεσο ύμνο του ελληνικού πνεύματος, που συνέτριψε τους Ασιάτες, το θέμα είναι ιδωμένο με μοναδικό τρόπο από την πλευρά των ηττημένων. Μάλιστα, σε ολόκληρη την τραγωδία, δεν ακούγεται ούτε ένα ελληνικό όνομα.
Τμήμα μιας τετραλογίας, που παρουσίασε ο Αισχύλος το 472 π.Χ., οι «Πέρσες» είναι το πιο πρώιμο σωζόμενο έργο του, όχι όμως ενδεικτικό της πρώιμης δημιουργίας του. Όπως οι περισσότεροι από τους πρώιμους ποιητές της Αθήνας, ο Αισχύλος, ως παλιός μαραθωνομάχος, αποκαλύπτει μέσω των έργων του μια διαρκή φροντίδα και αγωνία για την Ελλάδα και την κληρονομιά της. Από μία άποψη, οι «Πέρσες» είναι, πιθανώς, το πρώτο δείγμα καταγραφής της ελληνικής ιστορίας στο θέατρο, και τονίζει  – από την εισαγωγή του ήδη – τη μαχητική δύναμη των «πολεμόχαρων» Περσών και το αμέτρητο πλήθος του εκστρατευτικού τους στρατεύματος. Αυτό ακριβώς είναι το στοιχείο, που αναδεικνύει και τη σημασία της νίκης των Ελλήνων.

Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Πάνος Μουλλάς, σκηνοθεσία: Νικαίτη Κοντούρη, σκηνικά: Γιώργος Πάτσας, κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ, μουσική: Σοφία Καμαγιάννη, χορογραφία: Κώστας Γεράρδος, φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος, δραματουργική ανάλυση: Λεωνίδας Παπαδόπουλος, βοηθός σκηνοθέτης: Γιάννης Παρασκευόπουλος, οργάνωση παραγωγής: Πέτρος Κοκόζης. Πρωταγωνιστούν: Γιάννης Φέρτης (Δαρείος), Άκης Σακελλαρίου (Άτοσσα), Λάζαρος Γεωργακόπουλος (Αγγελιοφόρος), Γιώργος Κολοβός (Ξέρξης). Χορός (με αλφαβητική σειρά): Απόλλων Δρικούδης, Δημήτριος Δρόσος, Νίκος Καπέλιος, Δημήτριος Καραβιώτης, Θανάσης Κεραμίδας, Νίκος Μαραγκόπουλος, Σπύρος Σαραφιανός, Βασίλης Σπυρόπουλος, Χρίστος Στυλιανού, Νίκος Τουρνάκης, Στέλιος Τράκας, Γιάννης Χαρίσης, Κωνσταντίνος Χατζησάββας, Γιώργος Ψυχογιός. «Νύμφες του πένθους» (αλφαβητικά): Λαμπρινή Αγγελίδου, Μομώ Βλάχου, Κλειώ – Δανάη Οθωναίου.

Πηγή : naftemporiki.gr