Εξαγωγές επιστημόνων και Εισαγωγικές εξετάσεις

Θεόδωρος  Σταυριανόπουλος, Μαθηματικός  – MSc Ηθ. Φιλοσοφίας
stavr-th@otenet.gr

Αυτά που θα πω παρακάτω εκτιμώ ότι εκφράζουν χιλιάδες οικογένειες στη χώρα μας. Θεωρώ ότι πάρα πολλοί από τους γονείς έπραξαν το καθήκον τους και σπούδασαν τα παιδιά τους. Αυτά κατέβαλαν τεράστιες προσπάθειες και  κόπους προκειμένου να πετύχουν βαθμολογίες στις Πανελλαδικές εξετάσεις και να περάσουν σε Πανεπιστημιακές Σχολές με προσδοκία στην αξιοκρατία και την αξιοπρεπή εξεύρεση εργασίας μακριά από τη βουλευτική υπόσχεση και το ρουσφέτι. Στη συνέχεια αποδεικνύεται ότι οι υψηλές απαιτήσεις των Πανεπιστημιακών σχολών τόσο για να εισαχθούν όσο και για να τελειώσουν τις σπουδές τους δεν ήταν ικανή και αναγκαία συνθήκη στην επαγγελματική αποκατάστασή τους.

Η παραπαιδεία επί σειρά ετών άδειαζε και αδειάζει πορτοφόλια και εξανεμίζει οικογενειακούς προϋπολογισμούς παρά τις υποσχέσεις των κυβερνήσεων περί κατάργησής της.

Η ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων στη χώρα μας θα συμβάλει τα μέγιστα στην κατάργηση των Φροντιστηρίων. Τα Φροντιστήρια που λειτουργούν στη χώρα μας και συμπληρώνουν την προετοιμασία των υποψηφίων φοιτητών που αποφοιτούν από τα σχολεία αποτελούν μια πρωτοτυπία που συμβαίνει μόνο στη χώρα μας και δεν συμβαίνει σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα.

Κάθε χρόνο το Υπουργείο Παιδείας εξαγγέλλει τον αριθμό των εισακτέων στα Πανεπιστήμια. Εκ του αποτελέσματος κρίνεται ότι πολλές χιλιάδες από αυτόν τον αριθμό είναι χωρίς αντίκρισμα εργασιακής αποκατάστασης και απλώς συντηρούν το αίσθημα ικανοποίησης του Έλληνα ότι το παιδί του πέρασε στο Πανεπιστήμιο.

Επίσης  παράγεται μεγάλος αριθμός  άριστων επιστημόνων καλών Σχολών χωρίς κανένα κόστος για τις χώρες του εξωτερικού που στη συνέχεια θα τους δώσουν θέσεις εργασίας.

Πολλές από τις Σχολές που υπάρχουν στο Μηχανογραφικό Δελτίο που συμπληρώνουν οι υποψήφιοι είναι για τον «κάλαθο των αχρήστων». Είτε για τον υπερπληθυσμό άνεργων επιστημόνων που δημιουργούν στην αγορά εργασίας είτε γιατί εργασιακά οι απόφοιτοι από αυτές ταξιδεύουν σε ταξίδι άγονης γραμμής χωρίς εξεύρεση εργασίας.

Στο Μηχανογραφικό Δελτίο έπρεπε κατά τακτά διαστήματα να καταργούνται πολλές δεκάδες πανεπιστημιακών τμημάτων και στη θέση τους να μπαίνουν νέες καινοτόμες ειδικότητες. Αυτό όμως απαιτεί πολλοί από τους πανεπιστημιακούς Καθηγητές να χάσουν την δουλειά τους και πολλοί άλλοι Πανεπιστημιακοί καθηγητές με φρέσκες καινοτόμες ειδικότητες να καταλάβουν τις θέσεις τους.

Οι πυλώνες ανάπτυξης που οι κυβερνώντες θα έπρεπε να είχαν προσανατολίσει τις σπουδές στη χώρα μας πέραν αυτών της άμεσης προτεραιότητας που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, θα έπρεπε να ήταν ο Τουρισμός, η Ναυτιλία, η  Οικολογική Γεωργία και η Καινοτομία που ταιριάζει στον Έλληνα. Αυτό θα είχε συμβεί αν από  αρκετά χρόνια είχε επιτραπεί η ίδρυση ξένων ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Εδώ συμπληρωματικά θα έλεγα ότι με την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων θα τελείωναν και τα Φροντιστήρια των υποψηφίων που ξεματώνουν οικονομικά τις οικογένειες. Η απαγόρευση ίδρυσης ιδιωτικών Πανεπιστημίων βασίστηκε στο άρθρο 16 του Συντάγματος.

Αυτά συμβαίνουν στη χώρα μας όταν υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες φοιτητές σε ξένα Πανεπιστήμια και όταν με την ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστημίων στη χώρα μας θα έρχονταν για σπουδές πολλαπλάσιος αριθμός ξένων φοιτητών. Ενδεικτικό παράδειγμα χώρας με ιδιωτικά Πανεπιστήμια είναι η Κύπρος. Στην Κύπρο υπάρχουν δύο δημόσια και τέσσερα ιδιωτικά Πανεπιστήμια.

Η Ελλάδα αξιοποιώντας τον πολιτισμό της σε σπουδές και όλα τα συγκριτικά γεωγραφικά της πλεονεκτήματα θα δημιουργούσε μέσω των ιδιωτικών Πανεπιστημίων τεράστιο αριθμό θέσεων εργασίας καθώς επίσης τεράστιο συνάλλαγμα ή θα έμενε ή θα ερχόταν στη χώρα μας.

Δυστυχώς τα κόμματα εξουσίας διαχειρίστηκαν κατά το δοκούν πολιτικάντικα τη διακυβέρνηση της χώρας επιλέγοντας πάντα περίεργα κρυφά μονοπάτια που οδηγούν πολλές φορές στο πουθενά και σε αδιέξοδους ατραπούς.

Βέβαια ευθύνες δεν έχουν μόνο τα κόμματα εξουσίας. Ευθύνες έχει και ο συνδικαλισμός γιατί αυτός προσανατολίζει τη διεκδικητική πυξίδα. Ένας  συνδικαλισμός κάθετος και όχι οριζόντιος που ο κάθε κλάδος «άρπαζε από το καλάθι» ανάλογα με το κατά πόσο επηρέαζε την κοινωνία η απεργία του.

Θα αναφέρω δύο παραδείγματα μισθοδοσίας της εποχής των «παχουλών αγελάδων» στη χώρα μας. Ο μισθός του Διευθυντή εκπαίδευσης Νομού ήταν  δύο χιλιάδες ευρώ ενώ του αντίστοιχου της ΔΕΗ ήταν έξι χιλιάδες. Απόφοιτος Λυκείου ως υπάλληλος σε πολλές υπηρεσίες έπαιρνε σχεδόν διπλάσιο μισθό από τον εκπαιδευτικό. Αυτό εξηγείται συνδικαλιστικά; Τέτοια εκπαίδευση και τέτοιους εκπαιδευτικούς ήθελαν οι κυβερνώντες επί σειρά ετών!

Δυστυχώς όμως στις μέρες μας η αγανάκτηση της κοινωνίας είναι κρύα διότι αν ήταν ζεστή πολλοί από τους πολιτικούς για μεγάλο διάστημα θα έπρεπε να είχαν μετακομίσει στο διάστημα γιατί θα τους «έπαιρναν» με τις πέτρες.

Τελειώνοντας θα έλεγα ότι κάποιοι γονείς ξοδεύοντας τεράστια ποσά έπραξαν το καθήκον τους και κάποια παιδιά, επίσης κάνοντας τεράστιες θυσίες και κόπους και με άριστες επιδόσεις, μπαίνοντας και βγαίνοντας από τα Πανεπιστήμια είτε θα βρεθούν στο εξωτερικό είτε πολύ χειρότερα θα συναντηθούν με την ανεργία.

ΥΓ1. Κοινή διαπίστωση είναι ότι η ανεργία στη χώρα μας των παιδιών που αποφοιτούν από τα Πανεπιστήμια διαρκώς μεγαλώνει. Σε αυτό συμβάλει και το ότι πολλά από τα πτυχία των Πανεπιστημιακών Σχολών δεν έχουν αντίκρισμα στην αγορά εργασίας. Και διερωτώμαι  μήπως πρέπει οι εισαγωγικές εξετάσεις να ονομασθούν εξαγωγικές εξετάσεις;
ΥΓ2. Τα ποσοστά ανεργίας διαρκώς μεγαλώνουν και αντί να μειώνουν τα χρόνια που απαιτούνται για συνταξιοδότηση τα αυξάνουν!

(Οι απόψεις που εκφράζονται στα άρθρα που δημοσιεύονται στην παρούσα Ενότητα είναι προσωπικές και αποτελούν την ιδία γνώμη που εκφράζει ο εκάστοτε συντάκτης)